viernes, 17 de septiembre de 2010

MISTER BLAIRREN SASI-BIDAIA

Erresuma Batuko “Premier” izandakoak, kargu horretan egon zeneko garaiaren (1997-2007) bere memoriak argitaratu ditu “Bidaia” izeneko liburuan. Hori dela eta Le Monde aldizkarian egin zioten elkarrizketa bat irailaren 5ean.
Diotenez, kargua utzi ondorengo hiru urteetan bi gertakari nagusi ezagutu ditu Blair jaunak: katolikotu egin da (une ilunetan parabolaren bat edo beste meditatzen ditu) eta izugarri aberastu da (hitzaldiak, memoriak: 5,5 milioi euro, multinazionalen kontseilaria, Ekialde Urbilerako sasi-arduradun nagusia izendatua eta ordaindua). Ez du elkarrizketan “aberatsaren eta jostarratzaren begiaren” parabola esplikatzeko astirik eduki.
Bidaia jarri dio izenburu bere liburuari. Ez pentsa. Sasi-bidaia da. 1997an hartu zuen leku berean ez da milimetro bat mogitu; gehienez leku bereko estolderian sakonagora jo duen bere harrokeriak eta itsumenak jadanik kiratsa dario.
Lehen, gerra prebentiboaren aldekoa zen, orain prebentzioa ondorengo belaunalditaraino luzatu nahi du. Sinistezina, bainan deklaratu du: “2003ko inbasio aurretik Iraken arma suntsikorrak ez zuela jakin izan balu ere…gerra ezin zen sahiestu.. Askatasunaren aldeko gerra zen”. Honaino betikoa, bainan jarraitzen du diktadorea irauli beharra zegoela zeren “egunen batean edo bestean, berak edo bere semeel berriro ekingo bait zioten arma suntsikorrak egiteari, eta Al-Qaidari emateko arriskuarekin”. Fantasia kriminal hori baino larriago: Iraken egindakoa Iranen errepikatzearen aldekoa da katoliko hau.
Blair krudelaren lagunak dira Nicolas eta Al Maliki. Horrelakoak lagunak: bata Irakeko morroi korrupto konbiktoa eta bestea Frantziako arrazista deklaratua.
Mister Blairrek esaten du aipaturiko elkarrizketan: “Pentsatzen dut Europa iratzarri behar dela…” eta honetan asmatzen du azti-ikasle memelo honek. Izan ere, Blairrek uste ez duen moduan, Europako langilegoa iratzartzen ari da. Irailaren 29a iratzarpen honen egun seinalatuetako bat izan daiteke. Gure esku dago.

0 comentarios:

Publicar un comentario

Nortzuk garen, zer nahi dugun

Zibernetikaren espazio-denboran blog xume bat sartu da: “krisikatzen”. Zelula bizigarria eta osagarria nahi dugu izan. Etsipenak sendatzeko, tristurak uxatzeko lagungarri eta esperantza pizten saiatua. Norengan, ordea, konfidantza eduki? Multinazionaletan, horien gobernu morroietan... norengan? Krisikatzen maiataren 21eko grebaren uhinetan sortu da. Poztu ginen. Konfidantzarako hautagai eraikigarri berria aurkeztu zelako: behekoen elkartasuna. Harreman-informazio sarea eratuz horri bideak irekitzea eta hori esperimentatzea da gure nahia. Borroka-festatik sortuak autopoietikoak gara. Geure (bildu nahi duten guztien) burua gobernatzen dugu. Guk erabaki, guk antolatu, guk hitza egin. Askatasun osoz, adiskidantzan, talde autoeratua, autonomoa, autologoa. Errenteria/Orereta, Lezo, Pasai, Oiartzun bailara izango da geure harreman-informazioaren landa. Estekak jarriko ditugu. Idazleak, argazkilariak, poetak, langileak, amonak, haurrak, autonomoak, dendari txikiak... denok dute lekua krisikatzen. Denok dugu lekua krisiari aurre egiten. Eta desio bat. Benetako salbuespen egoera sortzen ahalegintzea. Zer da hori? Ez oraingo, ez inoizko aspaldian ezagutu ez dugun egoera. Hartan, lurra, landareak, animaliak begirunez tratatuko ditugu; hartan gizakia ez da esklabu izango; hartan emakumea ez da morroi izatera behartua izango; hartan hitza askatasuna izango da; hartan askatasuna ederra izango da. Monsantok ez du Indiako nekazariak suizidiora bultzatuko; Repsolek ez du Ecuadorreko oihanak suntsituko; IBM-k ez du orduko edo oraingo nazien estatistika-planak egingo; Bayerrek ez du osasunarekin negoziorik egingo; Bankuek ez dute pentsamendua sekuestratuko; Gobernuek ez dute gerrak eta kontrol polizial torturatzailea aginduko. Desio honekin bat ba zatoz gure konpainian sarbiderik baduzu.

Egunkaria Libre!

ERRENTERIA KRISIAN

ERRENTERIA KRISIAN
2009.URRIA