viernes, 14 de mayo de 2010

ZAPATEROREN GAIXOTASUNAREN DIAGNOSTIKOA

Zapatero gaixo dago. Gaixotasun larria. Hona hemen ondorio honetara eraman naueten elementuak.
1.- Errealitatearen ukazioa. Krisia abiadura handian zetorrenean, desazelerazio bakarrik ikusten zuen. Errealitatearen ukazioari, neurosis deitzen diot.
2.- Nortasunaren ukazioa. Zapatero socialista omen da, bainan hartu dituen neurri guztiak (bankuei diru publikoa eskeintzea, ondorengo neurriak, oraingoak) kapitalista huts eta garbiak dira. Nortasunaren ukazioari, psikosis deitzen diot.
3.- Krisian bi norabide, bi mezu nagusi, aldarrikatu du. Lehena, kontsumi ezazu! (koteak erosteko lagunak, diru barreiatu udaletan, haur jaio berrien famili-laguntzak); orain, berriz, ez ezazu kontsumitu! (gastu publikoak murriztu, soldatak gutxitu, pentsioak izoztu…). Gora kontsumo, behera kontsumo... mezuek adierazten dutena da joera maniako-depresiboa.

Ondorio orokorra. Zapateroren gaixotasuna neurosis psikotiko maniako depresiboa da.
Ez gaitezen fida. Agian itxurazko gaixotasuna da, geuri egurra jotzeko asmotan asmatua.

Joseba

2 comentarios:

birasuegi dijo...

Zapatero sintoma multzo bat iruditzen zait niri, gaixotasun larri baten sintoma. Ez diezaiegun sintomei atentzioa jarri, gaixotasunari baizik, Kapitalismoari.

maixu dijo...

Sintomatik gaixotasunera. Sintomak adierazten digu, hala ere, gaixotasuna metastasis puntura iritsi dela. Libra gaitezela kutsatzetik eta krisikatzen antidotoa izan dadila.
Joseba

Publicar un comentario

Nortzuk garen, zer nahi dugun

Zibernetikaren espazio-denboran blog xume bat sartu da: “krisikatzen”. Zelula bizigarria eta osagarria nahi dugu izan. Etsipenak sendatzeko, tristurak uxatzeko lagungarri eta esperantza pizten saiatua. Norengan, ordea, konfidantza eduki? Multinazionaletan, horien gobernu morroietan... norengan? Krisikatzen maiataren 21eko grebaren uhinetan sortu da. Poztu ginen. Konfidantzarako hautagai eraikigarri berria aurkeztu zelako: behekoen elkartasuna. Harreman-informazio sarea eratuz horri bideak irekitzea eta hori esperimentatzea da gure nahia. Borroka-festatik sortuak autopoietikoak gara. Geure (bildu nahi duten guztien) burua gobernatzen dugu. Guk erabaki, guk antolatu, guk hitza egin. Askatasun osoz, adiskidantzan, talde autoeratua, autonomoa, autologoa. Errenteria/Orereta, Lezo, Pasai, Oiartzun bailara izango da geure harreman-informazioaren landa. Estekak jarriko ditugu. Idazleak, argazkilariak, poetak, langileak, amonak, haurrak, autonomoak, dendari txikiak... denok dute lekua krisikatzen. Denok dugu lekua krisiari aurre egiten. Eta desio bat. Benetako salbuespen egoera sortzen ahalegintzea. Zer da hori? Ez oraingo, ez inoizko aspaldian ezagutu ez dugun egoera. Hartan, lurra, landareak, animaliak begirunez tratatuko ditugu; hartan gizakia ez da esklabu izango; hartan emakumea ez da morroi izatera behartua izango; hartan hitza askatasuna izango da; hartan askatasuna ederra izango da. Monsantok ez du Indiako nekazariak suizidiora bultzatuko; Repsolek ez du Ecuadorreko oihanak suntsituko; IBM-k ez du orduko edo oraingo nazien estatistika-planak egingo; Bayerrek ez du osasunarekin negoziorik egingo; Bankuek ez dute pentsamendua sekuestratuko; Gobernuek ez dute gerrak eta kontrol polizial torturatzailea aginduko. Desio honekin bat ba zatoz gure konpainian sarbiderik baduzu.

Egunkaria Libre!

ERRENTERIA KRISIAN

ERRENTERIA KRISIAN
2009.URRIA