domingo, 21 de febrero de 2010

egunkaria:memoria zirrikituak

Atzo, otsailaren 20ean, Errenterian, memoriari atxikita, elkarretaratze bat egin zen Egunkariaren itxiaren eguna tamalgarria bainan itxaropenez kargaturik gogoratuz. Bertan, memoriaren zirrikituari ateak irekiz, gogoan izatekoak ginen Lizardi (Errepublikaren garaian lehen euskarazko egunkaria ateratzeko egitasmoa egin zuena --gero gauzatu egin ezin izan zena--) eta Aresti (Diktaduraren garaian euskararen arrotasunari bultzada ikaragarria eman ziona). Hauek dira elkarrataratzean irakurtzekoak ziren poemak:
Lizardi:
"Eusko-bidaztiarena:
Baina nik, izkuntza larrekoa,
nai aunat ere noranaikoa:
soiña zaar, berri gogoa;
azal orizta, muin betirakoa."
Aresti:
"Egun da Santimamiña
benetan egun samina
goiko zeruak gorde dezala
luzaro neure anima.

Goiko zeruan izarra
hari begira lizarra
Egunkaria libre izan arte
ez dut moztuko bizarra"

Atrebentzia barkatuko didazutelakoan.......
Urkizu.

0 comentarios:

Publicar un comentario

Nortzuk garen, zer nahi dugun

Zibernetikaren espazio-denboran blog xume bat sartu da: “krisikatzen”. Zelula bizigarria eta osagarria nahi dugu izan. Etsipenak sendatzeko, tristurak uxatzeko lagungarri eta esperantza pizten saiatua. Norengan, ordea, konfidantza eduki? Multinazionaletan, horien gobernu morroietan... norengan? Krisikatzen maiataren 21eko grebaren uhinetan sortu da. Poztu ginen. Konfidantzarako hautagai eraikigarri berria aurkeztu zelako: behekoen elkartasuna. Harreman-informazio sarea eratuz horri bideak irekitzea eta hori esperimentatzea da gure nahia. Borroka-festatik sortuak autopoietikoak gara. Geure (bildu nahi duten guztien) burua gobernatzen dugu. Guk erabaki, guk antolatu, guk hitza egin. Askatasun osoz, adiskidantzan, talde autoeratua, autonomoa, autologoa. Errenteria/Orereta, Lezo, Pasai, Oiartzun bailara izango da geure harreman-informazioaren landa. Estekak jarriko ditugu. Idazleak, argazkilariak, poetak, langileak, amonak, haurrak, autonomoak, dendari txikiak... denok dute lekua krisikatzen. Denok dugu lekua krisiari aurre egiten. Eta desio bat. Benetako salbuespen egoera sortzen ahalegintzea. Zer da hori? Ez oraingo, ez inoizko aspaldian ezagutu ez dugun egoera. Hartan, lurra, landareak, animaliak begirunez tratatuko ditugu; hartan gizakia ez da esklabu izango; hartan emakumea ez da morroi izatera behartua izango; hartan hitza askatasuna izango da; hartan askatasuna ederra izango da. Monsantok ez du Indiako nekazariak suizidiora bultzatuko; Repsolek ez du Ecuadorreko oihanak suntsituko; IBM-k ez du orduko edo oraingo nazien estatistika-planak egingo; Bayerrek ez du osasunarekin negoziorik egingo; Bankuek ez dute pentsamendua sekuestratuko; Gobernuek ez dute gerrak eta kontrol polizial torturatzailea aginduko. Desio honekin bat ba zatoz gure konpainian sarbiderik baduzu.

Egunkaria Libre!

ERRENTERIA KRISIAN

ERRENTERIA KRISIAN
2009.URRIA