martes, 26 de enero de 2010

ura kepenenen

Pachiyacu herrixka, Txatxien herriko hiria, Esmeraldas departamenduan dago, Ecuadorren.
Handik bidaltzen dizuegu egun berriaren agurra: "Ura kepenenen" (Egun on). Eta esnatzen ari bazarete "Ura chaio?" (Nola ari zareten egunsentiratzen?).
Joseba

lunes, 18 de enero de 2010

To Shoot an Elephant



Gaur urtarrilaren 18, urte bat betetzen da Israelek Gazan palestinarren aurka egindako eraso basatia amaitutzat eman zuenetik, eta sarraski hura eta gaur egun oraindik Gazak jasaten duen setio kriminala salatzeko, To Shoot an Elephant dokumentalaren emanaldi globala antolatu dute mundu osoan.

Alberto Arcek eta Mohammad Rujailah-k hartutako irudiekin osaturiko filma gaur ikusteko aukera izango da munduko txoko askotan eta interneten, baita Euskal Herrian ere, ikusi hemen zerrenda.

Gure eskualdean ikusteko aukera ere badago Mikelazulo Elkartean Gaur 19:30etan.

Ezin baduzu toki hauetara hurbildu lasai, emanaldia interneterako ere prestatu baitute, eta hementxe bertan edo ekimenaren webgunean ikus dezakezu, hizkuntza ezberdinetara itzulitako azpitituluekin gainera.

Informazio gehiago hemen: http://www.toshootanelephant.com/eu

jueves, 14 de enero de 2010

Pertsona langabetuen mugimendu globala

Kataluniako lagun batek mezu hau bidali dit:


Una veintena de asambleas de personas paradas responde al llamamiento por una coordinación global

El llamamiento por un Movimiento Global de Personas Paradas, a sólo cuatro días de su convocatoria, ha sido un éxito. Integrantes de distintos colectivos que hasta ahora desarrollaban su actividad sin ninguna relación entre sí están dando pasos para establecer una coordinación global que permita ampliar los vínculos de apoyo mutuo y darle al movimiento una mayor proyección social. En Málaga, Jerez, Rota, Cáceres, A Coruña, Barcelona, Molina de Segura y Badía del Vallés, entre otras, las personas paradas debatirán en sus próximos encuentros las posibilidades que abre la nueva iniciativa. Varias consideraciones se van asentando con el debate horizontal:

1º. El movimiento de personas paradas es un movimiento plural con dos denominadores comunes: la preferencia por la democracia participativa como forma de organización y la crítica al sistema capitalista como causa y origen de la miseria mundial y los problemas de la clase trabajadora.

2º. El propósito de una coordinación global no es reducir la autonomía de las asambleas locales, sino establecer vínculos de solidaridad, intercambiar información y experiencias, y realizar acciones conjuntas en torno a aquellas reivindicaciones en las que estamos de acuerdo.

3º. La situación de extrema necesidad por la que atraviesan las personas paradas podría dar lugar a un catálogo muy amplio de reivindicaciones comunes, desde el ámbito laboral, a los ámbitos social y educativo. Pero quizás podríamos dar un primer paso estableciendo una reivindicación común en torno al cumplimiento de los artículos 23 y 25 de la Declaración Universal de Derechos Humanos, que regulan, respectivamente, el derecho de toda persona al trabajo y a la subsistencia, incluida la salud y el bienestar, y especialmente, la alimentación, la vivienda, los servicios sociales necesarios y el seguro de desempleo.

4º. Como primera acción común, se ha planteado la concertación de un día para la iniciativa global de las personas paradas. Se trataría de trabajar para una amplia convocatoria de una jornada donde las personas paradas salieran a manifestarse en sus respectivas localidades de forma simultánea. Para ello, naturalmente, se debería recabar el apoyo de muchas organizaciones sociales que están trabajando frente a la crisis y que podrían sentirse involucradas en una convocatoria de esta naturaleza.

Nada se decidirá sin contar con las aportaciones de todos y todas. Ayúdanos distribuyendo nuestra información y participando en el debate. Si conoces algún colectivo o persona que pueda estar interesadA en recibir noticias nuestras, háznoslo saber.

muevetecontralacrisis@yahoo.es

Asamblea de Personas Paradas y Afectadas por la Crisis

Ezagutzen duzue hemen horrelako mugimendurik, edo antolatzen hasi den jenderik?

birasuegi

domingo, 10 de enero de 2010

aisialdia krisi garaian

Fanderia auzoan, haurrak korrikan, auzokide asko animatzen, festa giro atsegina.
Lehendik bazegoen tradizio txiki hau, bainan mantendu egin da. Krisi garaian, aisialdia aldatzen da. Oporrak? Bai, aurten etxean! Aste bukaera joango al gara? Zenbat balio du! Zer, afaritxo bat? Sentitzen dut ezin dut...! Eta zer egingo dugu hemen? Adibidez, jokoan jarri auzokide bakoitzaren eta guztien imaginazio ahalmena, gaitasun berezi apartekoak... eta festa sortu. Festaren espektadoreak izan beharrean, festa sortu. Esaten zuen gure herriko bertsolariak, Xenpelarrek noski: "Debalde festa preparatzen det gogoa dedan orduan". Haren bidetik zer ez dugu ikusi Oreretako auzoetan....!
Auzokide bat.

jueves, 7 de enero de 2010

Krisia, burtsa eta Aurrezki Kutxak

"No le digas a mi madre que trabajo en bolsa" - Entrevista a Paco Álvarez from AttacTV on Vimeo.

Ikusi bideoa, Paco Alvarez-en iritzia benetan baliotsua iruditzen zait, sistemaren finantzieroaren zentroan bizi eta lan egin duen pertsona da (Pariseko burtsaren presidenteordea izandakoa da), eta sakoneko ezagutzatik planteatzen du bere kritika. Bideoan galdera batzuk erantzuten ditu, baina gehiago jakin nahi baduzue ikusi "No le digas a mi madre que trabajo en bolsa", Pacoren bloga.

Krisikatzen blogeko lagunei eztabaida txiki bat proposatzen dizuet, bideoan aipatzen diren gai batzuk jarraituz:

Zergatik erabiltzen dira Burtsaren indizeak ekonomiaren egoeraren adierazle moduan, argi dagoenean ekonomia errealarekin gero eta ikusteko gutxiago dutela?


Aurrezki Kutxak "teorikoki" izaera sozialarekin sortu ziren, eta asko kontrol publikoarekin. Hala ere gaur egun, izaera hori irudi hutsa dela uste dut, eta argi dago edozein Banku pribatu bezela benefizioen maximizazioa dute helburu bakarra. Nola iritsi dira egoera horretara? Nork kontrolatzen ditu eta zein interesen menpe daude gaur egun? Badago alternatibarik?

Sistema eta gaur egun bizi dugun egoera aldatu daitezke? Baietz uste dut, nola ez dakidan arren. Argi daukadana da, ezinbestekoa dela, edozein aldaketa posible izateko aldatu nahi dugunaren izaera eta funtzionamendua ondo ezagutzea. Baina nola egiten da hori? Kultura ekonomiko gutxi dago, eta komunikabide eta hezkuntza sistemak ez dute asko laguntzen. Zer egin dezakegu horren aurrean?

Nahi duzuen aritik jarrai dezakegu eztabaida, animatu!

birasuegi

Danemarkeko kontsulatua Errenterian dago

Urtarrilaren 6ean, Capuchinos auzoan, Termikaren parean, Danemarkeko kontsulatuaren azpian hor ikusten duzuten jendea Green Peaceko detenituen alde bildurik, kantak eta rona, hotza eta berotasuna, lurraren ahotsa.

neurri xume hau...

Komertzioetako langileek bizi kalitatea aldarrikatzen.


Alcampo enpresak langile malgu-makurtua nahi ditu, hamar orduz jarraian lanean, erritmo desegokietan. Soldata txiki baten truke, langileek bizimodua Alcamporen mesedetan antolatu beharko dute. Langilearentzat supermerkatutik kanpoko denbora garrantzirik ez balu bezala. Irungo Alcampoko enplegatuek iazko azken egunetan,abenduaren 26an jada protesta kalera eraman zuten, orain Oiartzungokoei tokatzen zaie, arrazoi ber-berengatik. Alde bateko erabaki baten bidez, Alcampoko zuzendaritzak ordutegi eta lan antolaketa berri bat inposatu nahi du. Helburua, langileek gero eta lan gehiago egitea, Alcampoko etekinak puzteko. Jadanik bidea erakutsi du zuzendariak, greba egiten dutenak behin-behinean kontratatua den langile malguago batez ordezkatuko ditu, makurtu nahi ez dutenak “al kanpo”. Krisi garai honetan, duda izpirik gabe, nahiko eskaera izango du erreserba-langile izateko.
Jai egun hauetan, Nafarroan ere komertzioetako langileak malgukeriaren aurka ibili dira, jai egunetan jai izateko eskubidearen alde hain zuzen. Zorionez, lehen mobilisazio horiek arrakastatsuak izan dira baina hor ere merkatal gune handiak dira aintzindari. Urruneko langile txiroak explotatuz aberasten diren merkatari handi horiek poltsikoak gizendu nahi dute, diru-katearen bi muturrak estutuz. Krisi garaian, irabaziei eutsi nahi izanez gero, eginbiderik ohikoena, langileen kopurua eta soldatak murriztea. Egokitze estrukturala deitzen diote horri. Beren estrukturak gure bizien estrukturak dardarka jartzen baditu ere. Eta gu langile/kontsumitzaile tristeok pertsonalitate bikoitzean atxilo, ikusle ezaxola eta mutuak gelditzen gara maiz,kontsumo inkondizionalean murgilduak. Urte hasi berri honetan, asmo berri bat proposatu nahi diot gure buruari, erosketak egitean igandetan : okindegian, egunkarien kioskoan eta zabalik dauden tabernetan edo kultur gunetan soilik joatea gure dirua xahutzera, mendia, hondartza eta kalea doan daude oraindik...
Eta beste egunetan, gaueko zortziak baino lehen erostera joaten bagara hainbat hobe, komertzioko langileen lagun eta senideen mesedetan izan daiteke... Eguneroko elkartasun neurri xume hau urte berriko asmoetan eta lorpenetan izan dadin. Nathalie

martes, 5 de enero de 2010

LUR BARRENEKO HOTSA

Juantxo askatu!

Bihar, asteazkena, urtarrilaren 6an, Greenpeaceko lau preso lagunen aldeko elkarretaratze bat egingo da 19.00etatik 21.00etara.

Non:

Errenteria (Gipuzkoa) Consulado Dinamarca (Entrada al Barrio Capuchinos, Sorgintxulo Kalea 3-1)

Badakizu, lagun, entzun lur barreneko hotsa. Honela dio: "ay ay los sin tierra yayay...Pacha Mama, Tierra herida. Somos tu clamor!".
Lur gabetuak zarete naturaren losintxa eta ekaitzetatik nahiko urrun. Lurgabetuagoak izateko bidean, Kopenhagen bildu ziren arduragabeen erabakiengatik. Tematzen badira, sutafuego txikitu dezaket gizakion bizibidea, indartsua bait naiz. Bainan ez da nire gogoa nigandik sorturikoa desegitea. Bihar, nire aldarri izan nahi baduzute, xuxurla bezala, bildu zaitezte Capuchinos auzoan, Errenterian.

Julen.

domingo, 3 de enero de 2010

HIRU AUTOBUS

Hiru autobus, hiru, abiatu ziren Errenteriatik urtarrilaren 2an Bilbo aldera. Ez dakit zenbat kotxez edo lineako autobusez. Bilbo Bilbo da, eta manifa ondorengo giroa apartakoa...
Kasua da, manifa egin zela, autobusak hartu eta "bideokonferentzia" bat eratu zen itzulerako denboran. Zenbat gauza esan ziren ordubete pasa hartan! Izugarria entzutea erdi negarrez Mikel Arrietaren amaren hitzak; batek kontatzen zuen manifan hasi zela kantatzen "Ator, ator preso etxera, askatasuna ospatzera...." eta aldamenean zeuden Ordiziko bi neska, ostiralero etxerat-en martxara biltzen diren horietakoak, eta ez zekitela letra horrekin. Orduan, gelditu zirela Oreretara eskatuko zutela letra, hurrengo urterako prest edukitzeko. Hirugarren batek kontatzen zuen alai Bilboko udaletxera hurbiltzerakoan txalaparta jotzen ari zelarik, aitaren bizkar gainean zutik zegoen 3 urteko mutikotxoak nola hasi zen txalaparta-dantza egiten eta amona batek nola ari zen farrez emozionatua haurtxoa ikusita. Horrela kontu asko kontatu ziren bideokonferentzian autobusetik autobusera. Bainan kuriosoa neska batek egin zuen proposamena. Proposamena matematikoa zen eta soluziorik gabekoa. Esan zuen: nire proposamena hauxe da: 1+1...1.000. Inork ez zion ulertzen eta azalpenak eman behar izan zituen:
Begira-zioen-- oraintxe bertan entzun dugu 2010 urtea norberaren erabaki eta konpromisoaren urtea dela. Eta ohituak gaude guk erabaki hartu gabe, beste batzuk erabaki hartutakoan erabaki horri segitzea. Horrela joaten gara astero Etxerat-en ibilaldira. Batzuk gehiago egiten dute: adibidez, senideei lagundu bisitan joaten direnean, edota, zozketak antolatu, edota batzarretan txistua jo, edota kartelak jarri... Bainan badago beste multzo bat egin dezakeena bere esperientzia propioa, zerbait neure kabuz eginda. Eta hortara doa 1+1...1000. Hiru hilabetean jauzi bat ematen saiatzea ostiraleko ibilaldiaren jende kopuruan. Joaten garen bakoitzak, astero astero, bi ezagunei animatu, proposatu, gonbidatu ostiraleko horretara joaten. Eta otsailaren azkeneko ostiralean 1.000 elkartzen bagara? Zer iruditzen? Eta aklamazioz onartu zen proposamena hiru autobusen bideokonferentzian. Han ziren 165 pertsona. Total 165 x 6= 990. Milatik oso gertu.

Xabier

viernes, 1 de enero de 2010

MUNDU BERRI ON

Ur Goiena Ur barrena Ur-te berri egun ona
Krisikatzen jarraituko dugu, hau da, krisian mundu berria irudikatzen.
Blogaren irakurle guztioi opa diegu Some Times negro espirituala, lau hizkuntzetan lau haizetara hedatua:
Iraganera: esklabuen kanta, historian izan diren zapaldu guztien kanta
Lurrera: Lur gabekoen kanta, ahotsik ez duen Lurraren beraren kanta.
Bihotzera: Oso latza izan da esan zuen Joseba Arregik pasatakoa adierazteko torturapean hil baino ordu batzuk lehenago. Etxerat aupa!
Etorkizunera: din-don haurrak jolasten, jotzen biziraupenaren soinua.


Some times, I fell/Laike mother less chaild (bis)/Trouble live, trouble live/A long way from home/A long way from home.
Entzun, lagun,/Lur barneko hotsa(bis)/Oso latza izan da,/ oso latza/ Bidai luzea etxerat/Bidai luzea etxerat.
Ay, ay, ay ay!/Los sin tierra yay ay!(bis)/Pacha Mama, Tierra herida/Nosotros somos tu clamor/Nosotros somos tu clamor.
Din don din don/Din don dan de la cloche(Bis)/Joue enfant sous l’ arbre/jou enfant sous l’arbre/Le son de la supervivence/Le son de la supervivence.

jojanabe

Nortzuk garen, zer nahi dugun

Zibernetikaren espazio-denboran blog xume bat sartu da: “krisikatzen”. Zelula bizigarria eta osagarria nahi dugu izan. Etsipenak sendatzeko, tristurak uxatzeko lagungarri eta esperantza pizten saiatua. Norengan, ordea, konfidantza eduki? Multinazionaletan, horien gobernu morroietan... norengan? Krisikatzen maiataren 21eko grebaren uhinetan sortu da. Poztu ginen. Konfidantzarako hautagai eraikigarri berria aurkeztu zelako: behekoen elkartasuna. Harreman-informazio sarea eratuz horri bideak irekitzea eta hori esperimentatzea da gure nahia. Borroka-festatik sortuak autopoietikoak gara. Geure (bildu nahi duten guztien) burua gobernatzen dugu. Guk erabaki, guk antolatu, guk hitza egin. Askatasun osoz, adiskidantzan, talde autoeratua, autonomoa, autologoa. Errenteria/Orereta, Lezo, Pasai, Oiartzun bailara izango da geure harreman-informazioaren landa. Estekak jarriko ditugu. Idazleak, argazkilariak, poetak, langileak, amonak, haurrak, autonomoak, dendari txikiak... denok dute lekua krisikatzen. Denok dugu lekua krisiari aurre egiten. Eta desio bat. Benetako salbuespen egoera sortzen ahalegintzea. Zer da hori? Ez oraingo, ez inoizko aspaldian ezagutu ez dugun egoera. Hartan, lurra, landareak, animaliak begirunez tratatuko ditugu; hartan gizakia ez da esklabu izango; hartan emakumea ez da morroi izatera behartua izango; hartan hitza askatasuna izango da; hartan askatasuna ederra izango da. Monsantok ez du Indiako nekazariak suizidiora bultzatuko; Repsolek ez du Ecuadorreko oihanak suntsituko; IBM-k ez du orduko edo oraingo nazien estatistika-planak egingo; Bayerrek ez du osasunarekin negoziorik egingo; Bankuek ez dute pentsamendua sekuestratuko; Gobernuek ez dute gerrak eta kontrol polizial torturatzailea aginduko. Desio honekin bat ba zatoz gure konpainian sarbiderik baduzu.

Egunkaria Libre!

ERRENTERIA KRISIAN

ERRENTERIA KRISIAN
2009.URRIA