Mundubat organizó el pasado lunes 19 de octubre una interesante charla sobre movimientos sociales y luchas en latinoamerica. Hicimos unas cuantas fotos para vosotras y vosotros.
lunes, 19 de octubre de 2009
Gosetien Balada (Poema)
Hasiera:
Gose direnen balada, orain goaz kantatzera
Milatan mila jende xumeen samina deklaratzera.
Hemen aipatzen direnak, Euskal Herrian gertatuak,
Mundu osoan altxatzen dira gosetien matxinadak.
1
Arruabarrena Mendarte, Joxe Joakin dut nik izena
Hirurogeitan sartu naiz eta, Olidenen dut ohea.
Lekuonan naiz jaioa, aita nuen idizaina,
Gure etxea autopistakin gelditu zen erauzia.
Baserritik fabrikara, oi emigrazio garratza
Tajo enpresan lanarik gabe, kale gorrian zein latza.
Andre gaixoa tristuraz, joan zaitan zeru aldera,
Paroan pisu ezin ordaindu, hemen nago negarretan.
2
Deitzen naute Pumacihú, Errumaniatik etorria
Erreka bazterrean daukatu nik, txabola ikusgarria.
Txautxesku gizon krudela, urrezkoak ditu komunak
Sozialismo izena zikindu, langileak irainduak.
Altzairuzko hesiak, ustelak eta eroriak
Putreak ager dena lapurtu, orduantxe komeriak
Hementxe nabil penetan utzirik han famelia
Nire haurtxoa lau urtekoa orain eskolan hasia
3
Nire laguna Oke Jou, beltza alai ghanatarra
Bere bizitzan poza erein du, jaso ordea negarra.
Hamaika urte beteak, polizoi itxasontzian
Esklabu gisa Amerikara, herri kantak ezpainian.
Hitz emana hitz betea, etxean irakatsia,
Alokairuzko etxea erre zan, nagusiak bota kalera.
Errenterian Oke Jou, ama lurra bere begitan,
Gezur gabeko mundu berria, pir-pir bere bihotzean.
4
Tanger hirian jaioa, kale-mutil Hamza txiroa
Europan nuen ametsa baina, hemen naiz moro gaiztoa.
Tanger hiriko zokoan, oi ai zer menta ederrak!
Ederrak ziren bizkar gainean jaso nituen zigorrak.
Melilla itxas zabala, oi ai zer hesi krudela
Laguna galdu nuen jauzian, hesian harilkatua.
Babes etxean zaindua, aurpegietan etsaigoa
Zakur amorratuak bezala, susmo txarrez kutsatuak.
5
Preibit ukraniar erara, Olena nire grazia
Desiratzen nauen begiradak, barruan du malezia
Akorazatu Potemkim, gero sobieten iraultza
Eskolatu ninduen sistemak, usteldua zegon jada
Harrapariak saldoka, iraultza arrosa faltsua
Hondoratu zen estatua ta, miseria latza tristea.
Senarra nuen militar, ardozale eta bortitza
Miserian eta kolpatua, aldatu nuen bizitza.
6
Nire izena Williams da, Pitxiyakun naiz jaioa
Txatxi herrian, Ecuadorrean, Lurraren erdigunean.
Ohianeko indioak, Lurraren zaintzaileak,
Gure oihua entzun dedila, Euskal Herriko lagunak.
Lapurtu ziguten lurra, geure bizitza hautsia.
Basoan ezin, hiritan zabor, orotan mezpretxatuak.
Begiramenduz elkarri, zubiak egin ditzagun,
Gure hizkuntzak, jakintza, Lurra zain dezagun elkarrekin.
7
Jateko grinaz haziak, edozeren erosleak,
Urrezko kopetan hartzen dugu, zital-ergel heriotza.
Mundu gehiena gose da, gutxiengoa aspertua
Oparotasunean exkax da, bizi-nahiaren gosea.
Diru-botere gizonak, planetaren desgrazia
Lur eta uraz ase ezinik elikatzen dira gerraz.
Bukaera:
Ambolo akiva denori, Kristina Ndong nik gogoan
Bere samina bere irria, izan bitez bizigarri.
Gose daudenak herrian, ez dira bat eta ez mila,
Bos mila miloi ahots bilduak, eraikitzen miraria.
Joseba Barriola.
Etiquetas:
olerkiak
Kale tristea
Hitzegin dut Manolo zapatariarekin. Bere negozioa mantentzen da, zapatak konpontzea merkeagoa bait da berriak erostea baino. Hala ere, nabaritu du jendeak, geroz eta gehiago, xentimora begiratzen diola. Berak lana egiten duen kalean, herriko erdigunean, aspaldiko ohial denda, nagusia jubilatuta, itxi da eta ez dirudi berriro martxan jarriko denik. Pausu batzuk aurrerago Urbieta dendak denbora darama itxita eta zeroan dago. Pareko kalean Rass taberna itxita dago, alokatzen edo saltzen da. Negozio txikiak ireki-itxi ari dira. Manolok esaten du: kalea triste dago.
Umaran
Umaran
Etiquetas:
Krisis
Suscribirse a:
Entradas (Atom)